حضرت فاطمه زهراء (سلام الله علیها) با آن توصیفات وصف ناشدنی ـ که مقام عصمت دارد و پاره وجود رسول گرامی اسلام و أم الأئمة است ـ در رابطه با ولایت پذیری و دفاع از حریم ولایت، تا جایی پیش می‌رود که وقتی در مسجد حضور پیدا می‌کند، امیرالمؤمنین (علیه السلام) را از دست آن‌ها می‌گیرد و به خانه می‌آورد، در برابر امیرالمؤمنین (علیه السلام) می‌نشیند و این تعبیر مشهور را بیان می‌فرمایند که:

«رُوحی لروحِکَ الْفِداءُ و نَفْسی لِنَفْسِکَ الْوِقا یا اَبَالحَسَنْ اِن کُنْتَ فی خیرٍ کُنْتُ مَعَکَ و اِنْ کُنْتَ فی شَرٍّ کُنْتُ مَعَک»

جانم فدای جان تو، روحم سپر بلاهای جان تو، ای ابوالحسن! اگر تو در خیر و نیكی بودی با تو خواهم بود و اگر در سختی و بلاگرفتار شدی (باز هم) با تو خواهم بود

کوکب الدری؛ مهدی حائری؛ ج 1، ص 196؛ نهج الحیاة، محمد دشتی؛ ص147، ح 75