قال رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم): حُسَینٌ مِنی وَ اَنَا مِن حُسَین اَحَب اللهُ مَن اَحَب حُسَینا وَ اَبْغَضَ اللهُ مَن اَبغَضَ حُسَینا ، حُسَینٌ سِبطٌ مِنَ الا سباطِ، لَعَنَ اللهُ قاتِلَهُ
(احقاق الحق، قاضی نورالله تستری، ج 11 ص 265 ـ بحارالانوار، ج 43 ص 261 ـ تاریخ الاسلام، ذهبی، ج 5، ص 97)

این حدیث جزو مشهورترین احادیثی است که از رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) در حق نواده گرامیش حسین بن علی (علیه‌السلام)، از طریق اهل سنت و شیعه نقل شده است. گفته اند که یک روز حضرت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) به مهمانی تشریف می بردند، در راه به امام حسین (علیه‌السلام) برخورد کردند که با جمعی از کودکان سرگرم بازی بود. حضرت (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) با مهربانی و خوشروئی او را در آغوشش گرفتند، بعد یک دست زیر چانه و دست دیگر به پشت سر او گذارده چهره او را بین دو دست بالا برده، بوسیدند و سپس فرمودند: «حسین منی و انا من حسین، احب الله من احب حسینا، حسین سبط من الاسباط، لَعَنَ اللهُ قاتِلَهُ»، «حسین از من است و من هم از حسینم، هر که حسین را دوست بدارد خداوند دوست او باد، حسین فرزندزاده ای است از فرزندزادگان انبیاء، خدا لعنت کند قاتلین او را». حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) با این حدیث کمال اتحاد روحی و اتصال معنوی و پیوند قلبی بین خود و حسین بن علی (علیه‌السلام) را بیان فرموده اند. این حدیث از طریق شیعه در کتاب کشف الغمه اربلی و به نقل از او در بحار الانوار مجلسی نقل شده، ولی مأخذ آن همان روایت ترمذی است که سندش به یعلی بن مره ختم می شود که این حدیث را از رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) نقل کرده است . به نوشته آقای بهبودی «در میان علمای اهل سنت، که اغلب از شرح و توضیح این گونه احادیث، دانسته و شناخته دریغ می کنند، تنها قاضی عیاض است که در شرح حدیث حسین منی و انا من حسین به معنای اصیل آن اعتراف و تصریح می کند. او می گوید: گویا رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) با تابش نور وحی، آنچه را بین حسین (علیه‌السلام) و قاتلین آن سرور واقع شدنی بود می دانست، و لذا مخصوصا نام حسین (علیه‌السلام) را برد و فهماند که او و حسین (علیه‌السلام) از حیث وجوب محبت و حرمت تعرض و محاربه، چون شخص واحداند، و رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) به منظور تأکید همین اتحاد و یگانگی فرمودند: هر که حسین را دوست بدارد خدا را دوست داشته، زیرا محبت حسین، محبت رسول خدا، و محبت رسول خدا، محبت خدا است». (منبع: دایرة المعارف تشیع، ج 6 , بهاء الدین خرمشاهی)

کتابت حدیث شریف نبوی به خط ثلث توسط هنرمند عراقی، عمّار